Клінічныя выпрабаванні

У групе NIF у параўнанні з IP не назіралася новых індурацыяў (P=0,0150). У групе IP назіраліся выпадкі зламаных іголак, рызыкі ў групе NIF не назіралася. Скарэктаванае сярэдняе зніжэнне ўзроўню HbA1c на 0,55% у параўнанні з базавым узроўнем на 16-м тыдні ў групе NFI было не горшым і статыстычна лепшым у параўнанні з 0,26% у групе IP. Увядзенне інсуліну праз NIF можа забяспечыць лепшы профіль бяспекі, чым пры дапамозе IP-ін'екцый, за кошт памяншэння драпін на скуры, індурацыяў, болю і адсутнасці рызыкі зламаных іголак.

Уводзіны:

Доля пацыентаў з дыябетам 2 тыпу, якія выкарыстоўваюць інсулін, усё яшчэ вельмі нізкая і часта пачынаецца адносна позна. Было выяўлена шмат фактараў, якія ўплываюць на затрымку выкарыстання інсуліну, у тым ліку страх перад іголкамі, псіхалагічныя засмучэнні падчас ін'екцый інсуліну і нязручнасці, звязаныя з ін'екцыямі інсуліну, што з'яўляецца важнымі прычынамі адмовы пацыентаў ад пачатку лячэння інсулінам. Акрамя таго, ускладненні ін'екцый, такія як індурацыі, выкліканыя працяглым паўторным выкарыстаннем іголак, таксама могуць паўплываць на эфектыўнасць лячэння інсулінам у пацыентаў, якія ўжо выкарыстоўвалі інсулін.

Безігольны ін'ектар інсуліну прызначаны для пацыентаў з дыябетам, якія баяцца ін'екцый або не жадаюць пачынаць інсулінатэрапію, калі гэта відавочна паказана. Мэтай гэтага даследавання была ацэнка задаволенасці пацыентаў і выканання рэкамендацый па лячэнні безігольным ін'ектарам інсуліну ў параўнанні са звычайнымі ін'екцыямі інсуліну ў пацыентаў з цукровым дыябетам 2 тыпу, якія атрымлівалі лячэнне на працягу 16 тыдняў.

Метады:

У шматцэнтравым, праспектыўным, рандомізіраваным, адкрытым даследаванні прынялі ўдзел 427 пацыентаў з цукровым дыябетам 2 тыпу, якія былі рандомізіраваны ў суадносінах 1:1 для атрымання базальнага інсуліну або папярэдне змяшанага інсуліну праз безігольную ін'екцыю або з дапамогай звычайнай інсулінавай ручкі.

Вынік:

У 412 пацыентаў, якія завяршылі даследаванне, сярэднія балы па шкале SF-36 значна павялічыліся як у групе з безігольнымі ін'ектарамі, так і ў групе з традыцыйнымі інсулінавымі ручкамі, прычым істотнай розніцы паміж групамі ў адпаведнасці рэкамендацыям не было. Аднак пасля 16 тыдняў лячэння ўдзельнікі групы з безігольнымі ін'ектарамі прадэманстравалі значна вышэйшыя балы задаволенасці лячэннем, чым у групе з традыцыйнымі інсулінавымі ручкамі.

Кароткі змест:

Няма істотнай розніцы паміж групамі, якія здзяйснялі інсулінавыя ін'екцыі з дапамогай ручак і безігольных ін'екцый, па гэтым выніку SF-36.

Безіголкавае ўвядзенне інсуліну прыводзіць да большай задаволенасці пацыентаў і паляпшэння выканання рэжыму лячэння.

Выснова:

Безіголкавая ін'екцыя палепшыла якасць жыцця пацыентаў з цукровым дыябетам 2 тыпу і значна павысіла іх задаволенасць лячэннем інсулінам у параўнанні са звычайнымі ін'екцыямі інсуліну ў выглядзе ручкі.